حسین ابراهیماف در سال1940 به عنوان معلم در مدرسه متوسطه روستای صدرک از توابع شهرستان شاروور شروع به کار کرد. ابراهیم اف در سالهای 1947-1949 به عنوان معاون سردبیر در تحریریه روزنامه شرق قاپیسی و در سالهای 1949-1954 به عنوان رئیس کمیته رادیویی زیر نظر شورای وزیران نخجوان مشغول به کار شد. از جمله مسئولیتهای این نویسنده بزرگ آذری زبان میتوان به موارد ذیل اشاره کرد:
سالهای 1954-1960 به عنوان رئیس اتحادیه نویسندگان آذربایجان شعبه نخجوان
سالهای 1960-1961 به رئیس گروه مدرسین کمیته نخجوان حزب کمونیست آذربایجان
سالهای 1961- 1965 به عنوان سردبیر روزنامه "شرق قاپیسی"
سالهای 1965-1970 به عنوان رئیس بخش تبلیغات و تحریک کمیته استانی نخجوان حزب کمونیست آذربایجان
سالهای1970-1975 وزیر فرهنگ جمهوری خودمختار نخجوان
سالهای 1975-1980 رئیس بخش روزنامه "شرق قاپیسی"
همچنین در سال ۱۹۷۷ مسئولیت دبیر مسئول اتحادیه نویسندگان آذربایجان شعبه نخجوان و رئیس اتحادیه نویسندگان نخجوان مشغول برعهده داشت.
فعالیت ادبی:
او در سال 1944 فعالیت ادبی خود را با اولین انتشار شعر «او انتقام مادرش را گرفت» که در روزنامه «ادبیات » آغاز کرد. پس از آن مرتب داستانهای خود را در نشریات منتشر میکرد. داستانها، روایتها، رمانها و نمایشنامههایی که او از دهه 1950 نوشته، نمونههای کاملی از هنر هستند که ارزشهای معنوی معاصر نخجوان را منعکس میکنند. آثار این نویسنده به زبانهای مردم اتحاد جماهیر شوروی سابق و بسیاری از کشورهای خارجی ترجمه شده است. نمایشنامههای «پسران زمین» و «سلامت از دست رفته» او در تئاتر بر روی صحنه رفتند. حسین ابراهیم اف به عنوان نماینده در کنگرههای دوم و سوم نویسندگان اتحاد جماهیر شوروی شرکت کرد. او بارها به عضویت کمیته استانی نخجوان حزب کمونیست آذربایجان و پلنوم اتحادیه نویسندگان آذربایجان انتخاب شد.
فعالیت های اجتماعی:
فعالیت های اجتماعی حسین ابراهیم اف نیز غنی بوده است. وی سه دوره نماینده شورای عالی نخجوان، در سال های 1963 و 1967 به عنوان رئیس شورای عالی جمهوری خودمختار نخجوان و یک دوره نماینده مجلس عالی جمهوری خود مختار نخجوان انتخاب شد. وی در سال 1967 به عنوان بخشی از هیئت انجمن "دانش" اتحاد جماهیر شوروی، از کشورهای فنلاند و دانمارک و در سال 1975 به عنوان رئیس هیات فرهنگی آذربایجان به ایتالیا و الجزایر بازدید نمود. وی در سالهای 1992, 1994 و 1996 به مناسبت مراسم ارتحال حضرت امام خمینی(ره) به همراه نمایندگان مجلس عالی نخجوان به جمهوری اسلامی ایران سفر کرد.
آثار ادبی:
- تولد کمال (1957)
- گلزار (1958)
- داستان بهار (1958)
- گلهای ظریفه (1960)
- خاطره شیرین (1963)
- عشق کبوتر (1964)
- در جستجوی فردا (1966)
- آثار برگزیده (1974)
- جایی که خورشید طلوع می کند (1976)
- نجابت (1979)
- باران بهاری (1983)
- وقتی اشتباه می کنی (1985)
- دهم قرن (1987)
- آثار برگزیده (1998)
- قوها وقتی می میرند می خوانند (1988)
- افترا (رمان) (1998)
- پدر، دختر و فرانکلین بوستونی (1999)
- آثار برگزیده (در 3 جلد) (1386)
جوایز
خدمات حسین ابراهیم اف در توسعه ادبیات آذربایجان به نحو شایسته مورد ارزیابی قرار گرفت و به خاطر پاس خدمات به وی پنج مدال اهدا شد. او در سال 1994 در هفتاد و پنجمین سالگرد تولدش و برای پاس خدمات بزرگش در توسعه ادبیات آذربایجان نشان افتخار دریافت کرد. همچنین در سال 2002 به دلیل خدمات بیسابقهاش در زمینه ادبیات با دستور ریاست جمهوری وقت آذربایجان (الهام علی اف) برای وی حقوق ثابت تعیین درنظر گرفته شد.
حسین ابراهیم اف در 10 آوریل 2008 در نخجوان وفات کرد. در اکتبر 2019،در فیلارمونیک آکادمیک دولتی آذربایجان مراسمی به مناسبت یکصدمین سالگرد تولد حسین ابراهیم اف برگزار شد.
مصاحبه جالب این نویسنده بزرگ نخجوانی، زمانی که برای شرکت در پنجمین سالگرد ارتحال حضرت امام در سال 1373 به ایران سفر کرده بود با عنوان "در گفتگو با حضور، استاد حسین ابراهیم اف: امام خمینی در شعر نیز چون اسلاف خود، ازلی است"، برگرفته شده از وب سایت حضرت امام خمینی(ره)، قابل توجه میباشد.
منبع:
نظر شما